Tęczowy/sześciokolorowy piątek - wątpliwe zagrożenie?

„[…] my wszyscy tu, na Zachodzie, jesteśmy upośledzeni; niezależnie od rozmaitości naszych poglądów, politycznych bądź innych, coś w nas pękło. Wskutek nadmiaru dobrobytu i tolerancji zaczęliśmy się rozsmakowywać w katastrofie… Czego się spodziewać po cywilizacji, która nie wierzy już w siebie? Ty masz w sobie pogodę, której byś nie poznał, gdybyś miał szczęście żyć tu, wśród nas. Was cierpienia doprowadziły do mądrości. Nas szczęście – do duchowej nędzy.” – E. Cioran, „Listy do kraju”, przekł. I. Kania, Aletheia, Warszawa 2020, s. 307.

„Sześciokolorowy piątek” (autorzy akcji używają określenia „Tęczowy Piątek”, dalej jako „sześciokolorowy piątek”) jest uznawany za ideologiczno-polityczną manifestację radykalnej lewicy. Propagatorzy zakładają, że ma to być „wsparcie” dla osób nieheteronormatywnych, inaczej – deklarowanym celem jest wyeliminowanie przemocy w szkołach. Według RPO „sześciokolorowy piątek” to ma być okazanie „szacunku” dla inności. M. Korzekwa-Kaliszuk zwraca w pierwszej kolejności uwagę, że doszło do pewnego przesunięcia semantycznego, które polega na zastąpieniu pojęć identyfikujących homoseksualizm (np. gej, lesbijka), zwrotami typu „osoby nieheteronormatywne” (https://www.youtube.com/watch?v=4fiaYDLVRes). Podkreśla się również silnie nasycenie emocjami przekazu, co może mieć negatywny wpływ na obiektywne rozumienie szacunku. Zwraca się uwagę na to, że w polskim systemie edukacji są już zapisy wymagające szacunku dla odmienności oraz zrozumienia dla każdego, niezależnie od kwestii takich, jak pochodzenie etniczne, przynależność wyznaniowa, płeć lub orientacja seksualna. M.in. dlatego „sześciokolorowe piątki” są bezprzedmiotowe, ponieważ to, co jest postulowane przez aktywistów, już od dawna funkcjonuje w Polsce. W tym przypadku „sześciokolorowy piątek” jest manipulacyjny, jeżeli chodzi o młodzież. „Sześciokolorowy piątek” ma na celu naruszenie wolności rodziców do wychowywania dzieci zgodnie z własnym sumieniem. Chodzi o promowanie pewnych postaw społecznych, a nie walkę o równość w różnorodności.

„Sześciokolorowy piątek” łamie zakaz segregacji w placówkach edukacyjnych. Odnosi się wyłącznie do jednej z grup uczniów, poprzez wyodrębnianie ich z powodu oznaczonych cech, tj. inklinacji seksualnych. Problematyczny jest również proces aksjologizacji pewnych kategorii inklinacji seksualnych, co może mieć efekt niepedagogiczny, ponieważ młode osoby mogą zacząć zestawiać kwestię orientacji seksualnej z etyką. Inaczej mówiąc – młodzież uzna, że inne niż heteroseksualna orientacje są jakąś wartością etyczną.

Nie istnieją „niepełnosprawne piątki”, „imigranckie piątki”, „katolickie piątki”, „niemieckie piątki” itd. „Sześciokolorowy piątek” zwraca uwagę wyłącznie na oznaczoną grupę ludzi. „Sześciokolorowy piątek” jest de facto programem politycznym, który uprawiany jest w placówkach publicznych. W szczególności należy zwrócić uwagę na to, że propagowany jest przez „Kampanię Przeciw Homofobii”. Jest to organizacja, której nazwa wprowadza w błąd, ponieważ zamiast zajmować się poprawą życia homoseksualistów, tj. walką z homofobią, KPH organizuje prowokacyjne manifestacje polityczne, w celu zmian prawnych oraz konfliktowania społeczeństwa. Efektem organizowanych przez m.in. KPH manifestacji ideologiczno-politycznych był początek trwałego konfliktu społecznego, który niejednokrotnie kończył się przemocą.

Niektórzy widzą błędy w polskim prawie, które umożliwiają wejście tego typu organizacji do szkół. Materia ta jest względnie nieuregulowana. Jednakże dopuszczenie do organizacji „sześciokolorowego piątku” może być rozumiane jako nadużycie prawa, bądź działanie poza granicami obowiązujących aktów normatywnych. Nawet wywieszenie plakatu szkoły wymaga zgody dyrekcji. Dyrekcja ma prawo nie zgodzić się z organizacją tego typu wydarzeń. „Sześciokolorowy piątek” jest zarówno pozakonstytucyjny, jak i nie mieści się w programie nauczania. Wówczas to rodzice mogą się na to nie zgodzić. W ostateczności może dojść nawet do odwołania dyrektora szkoły. „Sześciokolorowe piątki” od 2019 r. mają na celu obejście instytucji zgody rodziców i dyrektora, poprzez oficjalne odżegnywanie się od tego wydarzenia przez KPH. Taktyka, którą zastosowano polegała na tym, by udostępnić materiały mogące być uznane za deprawujące, uczniom i organizowaniu „oddolnego wydarzenia” przez młodzież.

Należy zwrócić uwagę, że aspekty ludzkiej seksualności są rozwijane przez przedmiot „Wychowanie do życia w rodzinie”. Organizacje zewnętrzne negują wartość tego typu zajęć, z powodu apolityczności lekcji. W obecnej formie WDŻwR uniemożliwia ideologiczną indoktrynację dzieci, z racji przekazywania wiedzy nieobciążonej aspektami o charakterze politycznym. Wedle wicekuratorki oświaty Marii Mazurkiewicz wartość zajęć WDŻwR zależy, nie od podstawy programowej, która jest dobra, a od jakości nauczycieli. Warto również podkreślić, że w Polsce ilość ciąż nieletnich nie wzrasta, a wręcz spada, mimo braku legalnej aborcji (https://www.youtube.com/watch?v=2I4aLWNddl8). „Sześciokolorowe piątki” mają na celu „konkurowanie” z WDŻwR, wręcz negują wartość tego typu przedmiotów. „Sześciokolorowe piątki” mają w założeniu zwalczać dyskryminację oraz prześladowanie osób nieheteronormatywnych. Należy zwrócić uwagę, że przemoc i prześladowanie w szkołach są zjawiskiem nagannym, które należy kategorycznie zwalczać niezależnie od powodu prześladowania. „Sześciokolorowe piątki” tworzą iluzję, w której tylko dzieci z innymi inklinacjami seksualnymi są ofiarami zachowań niepożądanych, czym zakrywa się cierpienie innych dzieci. Nie ma badań dotyczących różnic w prześladowaniu dzieci wyodrębnionych przez „sześciokolorowe piątki” a innymi dziećmi. Szacunek ma być bezwarunkowy, a nie determinowany przez ideologię. Nie można podkreślać istnienia tylko jednej inności. Jeżeli rodzice się nie angażują w Radzie Rodziców, to otwierają pole do indoktrynacji dzieci różnego rodzaju aktywistom polityczno-ideologicznym. WDŻwR nie zawiera tematów tabu i zwolennicy „sześciokolorowego piątku” kłamią, gdy negują ostrzeżenia przed zjawiskami dyskryminacji oraz pedofilii. „Sześciokolorowy piątek”, w przeciwieństwie do WDŻwR, promuje promiskuityzm. Wpasowuje się to w obecnie kreowaną przez mass media modę dążącą do rozkładu rodziny i redukcję człowieka do zwierzęcia myślącego tylko o własnych potrzebach seksualnych. „Sześciokolorowy piątek” ma na celu wypełnienie pustki młodych ludzi, którzy czują się niepotrzebni poprzez internalizowane im, że odzyskają sens życia, jeżeli zaangażują się w ruchy o charakterze ideologiczno-politycznym. „Sześciokolorowy piątek” przyciemnia prawdziwy problem plagi samobójstw młodzieży w Polsce.

Zwraca się uwagę, że KPH jest jawnie polityczna, zasiadali tam tacy politycy jak Robert Biedroń, czy Krzysztof Śmiszek. Obecnie „sześciokolorowe piątki” wprowadzają w błąd, jeżeli chodzi o ich apolityczność. „Sześciokolorowe piątki” odbywały się również w okolicach wyborów samorządowych w 2018 r. oraz do parlamentu w 2019 r. (https://www.youtube.com/watch?v=tn7e7P4QMFM). Wzywano młodzież oraz rodziców do głosowania na kandydatów wspierających niekonstytucyjne reformy prawa m.in. rodzinnego. Treści o charakterze ideologicznym celowo są inaczej nazywane, tj. oznacza się je jako „treści antydyskryminacyjne”. Słuszne postulaty akceptacji dla inności oraz niedyskryminacji zostają przewartościowane semantycznie oraz zawłaszczone przez ideologów politycznych. KPH w 2019 r. udostępniło treści o charakterze quasi-seksualnym w ramach „sześciokolorowego piątku” w przestrzeni internetowej. Miało to na celu organizację tego wydarzenia – jak wyżej wspomniano – „oddolnie przez uczniów”. Zabieg ten był przeprowadzony, by ominąć art. 86 ust. 2 ustawy – Prawo oświatowe:

Art. 86. [Organizacje społeczne działające w szkole]

W szkole i placówce mogą działać, z wyjątkiem partii i organizacji politycznych, stowarzyszenia i inne organizacje, a w szczególności organizacje harcerskie, których celem statutowym jest działalność wychowawcza albo rozszerzanie i wzbogacanie form działalności dydaktycznej, wychowawczej, opiekuńczej i innowacyjnej szkoły lub placówki.
Podjęcie działalności w szkole lub placówce przez stowarzyszenie lub inną organizację, o których mowa w ust. 1, wymaga uzyskania zgody dyrektora szkoły lub placówki, wyrażonej po uprzednim uzgodnieniu warunków tej działalności oraz po uzyskaniu pozytywnej opinii rady szkoły lub placówki i rady rodziców.

Zgoda dyrektora na organizację „sześciokolorowego piątku” jest kwestią dowolną. Dyrektor nie ma obowiązku wyrażenia zgody na tego typu wydarzenia. Zwraca na to uwagę komentarz do przepisu art. 86 ust. 2 ustawy – Prawa oświatowego: „Możliwość działania wskazanych powyżej organizacji na terenie szkoły wymaga uprzednio uzgodnienia warunków działalności oraz uzyskania pozytywnej opinii rady szkoły lub placówki i rady rodziców, a następnie zgody dyrektora szkoły lub placówki. Uzgodnienie warunków działalności powinno zawierać szczegółowe klauzule dotyczące zasad obecności w szkole. Ustawodawca zastrzega, że dyrektor powinien uzyskać zgodę jednego i drugiego organu. Zasadne wydaje się pytanie, jakie rozstrzygnięcie przyjąłby dyrektor, gdyby decyzja jednego organu była pozytywna, zaś drugiego negatywna. Wydaje się jednak, że rada szkoły i rada rodziców powinna mieć uzgodnione wspólne stanowisko. Negatywna opinia jest dla dyrektora wiążąca. Jeśli w szkole nie działa rada szkoły ani rada rodziców, dyrektor nie musi uzyskiwać opinii innego organu.” (Art. 86 PrOświat Balicki 2017, wyd. 1/M. Pyter). Powtarzając: NIE ISTNIEJE NAKAZ WYDANIA ZGODY PRZEZ DYREKTORA SZKOŁY NA ORGANIZACJĘ „SZEŚCIOKOLOROWEGO PIĄTKU”. Publikacje KPH w ramach „sześciokolorowego piątku” mogą dążyć do konfliktowania dzieci z rodzicami, poprzez kwestionowanie zdolności intelektualno-emocjonalnych matki i ojca w rozumieniu lewicowego „postępu”. W systemie gospodarki neoliberalnej opanowane przez wielkie przedsiębiorstwa medialne dochodzi do wykorzystywania najbardziej prymitywnych instynktów, w celu zdobycia jak największych zysków. Prowadzi to do seksualizacji oraz uprzedmiotowienia człowieka. Konfliktowanie dzieci z rodzicami ma na celu przekonanie dziecka (w ramach ogólnego trendu „sześciokolorowego piątku”), że jedynie środowiska sześciokolorowej lewicy mogą być „bezpieczną przystanią” dla własnego Ja młodej osoby (mechanizm ten przypomina tzw. „bombardowanie miłością”, które ma miejsce w sektach oraz nowych ruchach religijnych). Ostateczna decyzja, jeżeli chodzi o model wychowywania dzieci, należy do rodziców, a nie lewicujących intelektualistów.

Należałoby doprecyzować, wobec których treści rodzice mogą się nie zgodzić na organizację tego typu wydarzeń. Art. 86 ust. 2 ustawy – Prawo oświatowe nie jest również zabezpieczony sankcją, co nie zmienia faktu, że te normy nadal obowiązują. „Sześciokolorowe piątki” również mogą rozszerzać tzw. „fake newsy”, np. kłamstwa dotyczące odwiedzania się w szpitalach. Tę kwestię pozytywnie dla osób nieheteronormatywnych rozstrzyga art. 33 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Homoseksualiści mogą odwiedzać się w szpitalach. Zwraca na to również komentarz do powyższego przepisu: „Kontakty osobiste. Każdy pacjent, przebywający w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, ma zagwarantowane prawo do kontaktów osobistych z innymi osobami.” (Art. 33 PrPacjRPPU Kurowska 2016, wyd. 1/T. Grabowski). Również – stosownie do art. 26 tejże ustawy – osoby bliskie (a prowadzenie wspólnego pożycia osób nieheteroseksualnych się do tego zalicza) uzyskują prawo do informacji. Warto zacytować komentarz do tegoż przepisu: „Udostępnianie dokumentacji medycznej pacjentowi, przedstawicielowi ustawowemu lub osobie upoważnionej. Podmiot leczniczy ma obowiązek udostępnić dokumentację medyczną:

1) pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu;

2) osobie upoważnionej przez pacjenta;

3) upoważnionym organom.

Pacjent ma nieograniczone prawo do otrzymania dokumentacji medycznej dotyczącej jego leczenia i opisu jego stanu zdrowia. Należy przyjąć jednak, że udostępnianie dokumentacji ma miejsce tylko dla pacjenta pełnoletniego i który nie został ubezwłasnowolniony. To pacjent decyduje, czy chce posiadać informacje dotyczące jego stanu zdrowia oraz przebiegu procesu leczenia (Art. 26 PrPacjRPPU Kurowska 2016, wyd. 1/E. Kurowska). Warto zwrócić uwagę, że środowiska sympatyzujące z „sześciokolorowym piątkiem” do dziś rozgłaszają tego typu fake newsy. Rzekomy brak możliwości odwiedzania się w szpitalach (większość społeczeństwa popiera możliwość odwiedzania się w szpitalach przez osoby bliskie) zestawiany jest z brakiem możliwości adopcji dzieci przez pary jednopłciowe.

Treści rozsyłane przez KPH – po analizie ekspertów z zakresu prawa – mają, jak wyżej wskazano, charakter jawnie ideologiczny. „Sześciokolorowy piątek” promował polityczne ugrupowania, których celem są niekonstytucyjne reformy prawa rodzinnego. Forma prawna organizacji pozarządowej nie determinuje tego, że od razu występuje pożądane zjawisko apolityczności. Według Marty Kowalczyk „sześciokolorowy piątek” jest niezgodny z następującymi przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej: art. 48 ust. 1 (zasada wychowania potomstwa zgodnie z sumieniem rodziców), art. 53 ust. 3 (prawo do wychowania dziecka zgodnie z wiarą rodziców), art. 72 ust. 1. (zasada dobra dziecka, m.in. ochrony przed demoralizacją) (https://www.youtube.com/watch?v=p8h6ApfE8AE). Zwrócono również uwagę na preambułę do ustawy – Prawo oświatowe, w której zwraca się uwagę na respektowanie chrześcijańskiego systemu wartości. „Sześciokolorowy piątek” ma wymiar antychrześcijański (przykładowo nawołuje się do odwoływania obchodów Bożego Narodzenia), w szczególności poprzez negowanie katolickiej etyki seksualnej.

Efekty seksualizacji młodzieży w szkołach mogą być szokujące. W dalszej części tekstu zostaną zaprezentowane treści publikowane przez organizacje radykalnej lewicy popierające „sześciokolorowy piątek”. Wszystkie cytaty oraz opisy pochodzą z portalu queer.pl – portalu, którego odbiorcami są głównie przedstawiciele radykalnej lewicy.

12 listopada 2014 r. pojawia się artykuł propagujące zmianę płci u osób poniżej 18 r. życia. Artykuł dotyczy 8 letniego dziecka, które w sposób artystyczny (rapował) przedstawiło swoją „transpłciowość”. Tytuł: „Coming out 8-latka hitem w sieci!”. Poinformowało o tym swoją mamę, która to zaakceptowała. Wydźwięk artykułu wskazuje, że 8 letnie dzieci są w stanie decydować o zmianie swojej płci.

Źródło: https://queer.pl/tablica/195218/coming-out-trans-rap-oboz-transplciowosc-internet

11 maja 2015 r. pojawia się artykuł propagujące zmianę płci u osób poniżej 18 r. życia. Artykuł dotyczy 7 letniego dziecka, które za pośrednictwem środków masowego komunikowania oznajmia swoją „transpłciowość”. Wydźwięk artykułu wskazuje, że 8 letnie dzieci są w stanie decydować o zmianie swojej płci

Źródło: https://queer.pl/tablica/195934/avery-transplciowosc-rodzice-lgbt-youtube-dzieci

16 grudnia 2016 r. pojawia się artykuł propagujące zmianę płci u osób poniżej 18 r. życia. Artykuł dotyczy 8 letniego dziecka, które trafiło na okładkę czasopisma „National Geographic”. Wydźwięk artykułu wskazuje, że 8 letnie dzieci są w stanie decydować o zmianie swojej płci. „Najlepsze w byciu dziewczyną jest to, że nie muszę już udawać chłopaka. Avery Jackson, transpłciowa 8-latka, która już udowodniła, że aktywistką można być od najmłodszych lat, pojawi się na okładce <<National Geographic>>.” [to ta sama osoba, która nagrała swój występ artystyczny].

Źródło: https://queer.pl/news/198575/avery-jackson-transplciowosc-national-geographic-lgbt

10 stycznia 2018 r. opublikowano artykuł propagujący przebieranie się za kobiety przez mężczyzn poniżej 18 roku życia. Autorzy pochwalają tego typu czynności, podpierając się tym, że „nastoletnia drag queen ma własny musical”. Osoba, która jest przedmiotem artykułu zaczęła się przebierać w wieku 14 lat. Autorzy nie dezaprobują negatywnego rozwoju psychoseksualnego, a go wspierają. Ma to na celu rozmycie tożsamości płciowej osób małoletnich oraz redukcję kwestii płci do konstruktów społecznych (co propaguje również Konwencja Stambulska). „Jamie zawsze kochał się przebierać. Gdy miał 14 lat – ujawnił się. Jak sam podkreślał w rozmowie z BBC – nie było sensu udawać, bo i tak wszyscy wiedzieli, że jest gejem.”.

Źródło: https://queer.pl/news/200723/jamie-campbell-16-letnia-drag-queen-musical

23 lutego 2018 r. opublikowano artykuł zachęcający osoby poniżej 18 roku życia do zmiany płci. Autorzy opisują amerykański program telewizyjny, w którym nawołuje się do bezrefleksyjnego akceptowania zaburzeń psychoseksualnych. „Bądź kim jesteś, bo wszyscy inni są zajęci. Pięć transpłciowych dzieci gościło w porannym programie Megyn Kelly. Tłumaczyły co to znaczy być transpłciowym, opowiedziały o swoich doświadczeniach i przede wszystkim, że bycie trans to nie tragedia, ale błogosławieństwo. Podkreślili, że to tylko część tego, kim są naprawdę. Cała piątka to bohaterowie, którzy chcą pomóc innym, bo – jak podkreślają – nie każdy ma komfort wychowania się we wspierającym i akceptującym środowisku.” Wskazuje się, że zmiana postaw społecznych będzie całkowitym rozwiązaniem problemu zmieniania płci przez dzieci.

Źródło: https://queer.pl/news/200969/transplciowe-dzieci-w-amerykanskiej-telewizji

20 grudnia 2018 r. opublikowano artykuł dotyczący wprowadzenia instytucjonalnej indoktrynacji dzieci w katolickich szkołach w Irlandii. „Zgodnie z nowym projektem dotyczącym programu edukacji seksualnej zaproponowanym przez irlandzki Departament Edukacji, na szkoły katolickie w tym kraju, prawdopodobnie zostanie nałożony nakaz nauczania o związkach LGBT.” Stanowi to zamach na prawo rodziców do wychowywania sowich dzieci zgodnie z własnym sumieniem. Tego typu totalitarne praktyki są wychwalane przez autorów artykułu, którzy w ograniczaniu konstytucyjnych praw rodziców widzą szansę na zmiany społeczne. W szczególności podkreśla się, że dotyczy to szkół katolickich, co świadczy o ponadprzeciętnie dużej niechęci wobec tej religii i jej wyznawców. Również autorzy postulują wprowadzenie tego typu praktyk w Polsce, co będzie naruszeniem art. 48 Konstytucji.

Źródło: https://queer.pl/news/202210/katolickie-szkoly-w-irlandii-beda-musialy-uczyc-o-lgbt

22 września 2019 r. artykuł dotyczy brytyjskiej parlamentarzystki wymagającej zezwolenia, by nieletni chłopcy nosili spódnice do szkół. „Jedna z posłanek Izby Gmin brytyjskiego parlamentu – Layla Moran, zaapelowała ostatnio o umożliwienie noszenia chłopcom spódnic jako części neutralnego płciowo mundurka. Wyznała przy tym swoją osobista motywację do podjęcia takich działań. Moran przedstawi swój projekt w przyszłym miesiącu.” Celem jest zaburzanie tożsamości seksualnej osób małoletnich. Autorzy artykułu pozytywnie opiniują tego typu totalitarne koncepcje inżynierii społecznej. Wedle wydźwięku artykułu płeć jest konstruktem społecznym, który musi być siła wyeliminowany. Wpasowuje się to w pseudonaukową filozofię Gender, której celem jest doprowadzenie do kryzysu rodziny, rozkładu społecznego oraz przebudowy świata.

Źródło: https://queer.pl/news/202457/pozwolmy-chlopcom-nosic-spodnice-jako-czesc-szkolnego-mundurka

2 lipca 2019 r. opublikowano artykuł, którego treść wyrażała dezaprobatę dla ludzi niezgadzających się na czytanie dzieciom książek przez mężczyznę przebranego za kobietę. Organizatorem seksualizacji dzieci jest Grupa Stonewall (obecnie wspierająca antykonstytucyjne działania radykalnej lewicy skupionej wokół mężczyzny o pseudonimie Margot). „W Poznaniu trwa właśnie Pride Week, czyli tydzień wystaw, debat i innych wydarzeń kulturalnych poprzedzający największy w Wielkopolsce marsz równości. Z tej okazji Grupa Stonewall zorganizowała w jednej z poznańskich kawiarni spotkanie dla rodziców z dziećmi, które mogły posłuchać bajki o <<Nietypowym Adasiu>>, którą to przeczytała im drag queen Lola.” Mężczyzna przebrany za kobietę czytał dzieciom bajkę o charakterze indoktrynacji seksualnej w celu zaburzenia percepcji poznawczych osób małoletnich. Wpisuje się to, w wyżej opisaną, filozofię Gender. Ma to podobny wydźwięk jak zmuszanie chłopców do noszenia sukienek, co było propagowane przez lewicową parlamentarzystkę z Wielkiej Brytanii.

Źródło: https://queer.pl/news/203020/poznan-drag-queen-lola-czyta-dzieciom-bajki

13 listopada 2019 r. opublikowano artykuł gloryfikujący szwedzką seksualizację dzieci. Władze Szwecji przekazały około 175 tysięcy dolarów na pokazy drag queen dla dzieci. Autorzy artykułu wyrażają pełną aprobatę dla tego typu demoralizacji dzieci. Pieniądze, które przeznacza na to szwedzki rząd pochodzą z mienia bezspadkowego. „Szwedzki rząd inwestuje w propagowanie kultury drag queen. Powstała inicjatywa, w której drag show skierowane będą dla dzieci, młodzieży i osób niepełnosprawnych. Inwestycja zostanie sfinansowana ze Szwedzkiego Funduszu Dziedziczenia, organu państwa, zajmującego się funduszami zmarłych osób, które nie pozostawiły po sobie testamentu i nie miały żadnej rodziny.” Tego typu praktyki mają na celu – jak wyżej wskazano – demoralizację dzieci stosownie do postulatów wyznawców filozofii Gender.

Źródło: https://queer.pl/news/203682/szwedzki-rzad-przeznacza-pieniadze-na-pokazy-drag-queen-dla-dzieci

12 maja 2020 r. opublikowano artykuł, który bronił kobiety stwarzającej zagrożenie dla dobra własnego dziecka. Społeczność internetowa z dezaprobatą podeszła do sytuacji, w której matka zezwoliła 8 letniemu synowi byciem drag queen. Autorzy artykułu krytycznie wyrażają się o jakichkolwiek wątpliwościach dotyczących prawidłowego sprawowania władzy rodzicielskiej przez matkę. „8-letnia Salt Qween to jedna z najmłodszych drag queen na świecie. Pod tym pseudonimem scenicznym znajdziecie Mill Blackburn, dziecko utożsamiające się jako osoba niebinarna. Jej matka, Manige, całkowicie popiera swoją pociechę. <<Jesteśmy dumni, że znaleźliśmy dla naszego dziecka tak wspaniałą, pełną wsparcia społeczność>> – mówi kobieta, chociaż spotyka się z wieloma negatywnymi komentarzami, zezwalając dziecku robić drag.” Warto zwrócić uwagę, że dziecko było wykorzystywane jako draq queen już W WIEKU DWÓCH LAT o czym również wspominają (bez dezaprobaty) autorzy artykułu: „Matka dziecka, Manige Blackburn, stanęła pod ostrzałem krytyki za to, że pozwoliła swojej pociesze wejść w świat dragu zbyt wcześnie i wykorzystuje ją/jego do własnych korzyści. Mill po raz pierwszy zobaczyło „Drag Race”, kiedy miało 2 lata. Kilka lat później, w 2019 r., zadebiutowało w swojej postaci dragowej, jako Salt Qween, wraz z innymi dziećmi na Dragutante Festival w Denver, Colorado. Osoby będące na miejscu były zaskoczone talentem 8-letniego dziecka i od tamtej pory występuje regularnie.” Jak widać to środowisko interesuje się seksualizacją nawe dwuletnich dzieci. Małe dziecko przebierane jest za drag queen a następnie obwożone po różnego rodzaju imprezach dla mniejszości seksualnych. Redakcja queer.pl nie odniosła się krytycznie do postawy matki dziecka.

Źródło: https://queer.pl/news/204383/ataki-na-matke-8-letniego-niebinarnego-dziecka

25 sierpnia 2020 r. opublikowano artykuł o dziewczynie, która pozwała szkołę za brak dostatecznie dużej liczby toalet dla osób o innej płci niż męska i żeńska oraz za brak możliwości załatwiania potrzeb w toalecie dla mężczyzn. „Szkoła odmówiła Drew Adamsowi, transpłciowemu chłopcu, dostępu do męskich toalet. Pięć lat później sąd federalny przyznał mu rację. <<Wiedziałem, że muszę wytrwać – dla wszystkich osób, które nie mają wspierających rodzin i są zmuszone do życia w ukryciu>>, powiedział Adams. W roku 2015 czternastoletni Adams został wezwany do gabinetu dyrektora i usłyszał, że właściwym miejscem dla załatwiania przez niego potrzeb fizjologicznych jest toaleta dla dziewcząt.” Celem artykułu jest propagowanie, by kobiety mogły korzystać z toalet dla mężczyzn, a mężczyźni z toalet dla kobiet.

Źródła pomocnicze:

Blog

Tęczowy/sześciokolorowy piątek – wątpliwe zagrożenie?